Plantagetocht op de oranje fiets

Na twee rustdagen vertrokken we op maandagochtend naar het centrum van de stad om bij FIS (fietsen In Suriname) onze gehuurde fietsen op te halen. Wanneer je ooit fietsen wilt gaan huren in Paramaribo, doe dit dan bij FIS, ze zitten naast guesthouse/restaurant Zus&Zo. We hebben fietsen gezien van andere verhuurders, maar de fietsen van FIS zijn degelijke Gazelles die gebruikt zijn tijdens de Olympische spelen in Rusland door het Oranjeteam. Niets op aan te merken dus. De verhalen over de veiligheid van het fietsen in Suriname verschillen, onze ervaring is dat je het beste zo snel mogelijk uit de binnenstad moet gaan. Hier rijden ze dicht langs je, het verkeer kan erg druk zijn. Buiten het centrum (en dat is niet zo groot) fiets je een stuk rustiger. Wanneer je naar Commewijne of zo gaat, is het helemaal heerlijk. Verwacht geen fietspaden, wij hebben stukken verharde wegen gehad, maar ook gras en zandwegen.
We fietsten bij Zus&Zo weg en staken over door de palmentuin, dan ben je nog sneller uit de stad. De lange Anton Dragtenweg is breed en goed te fietsen. Je ziet hier grotere woningen, die netjes verzorgd en bijgehouden zijn en natuurlijk het strategisch aan het water gebouwde optrekje van Desi Bouterse. Over het water kan hij snel vluchten indien nodig. Niet iedereen is namelijk zijn vriend.
In Leonsberg nemen we naast de goddelijke Warung (proef hier voor de lol eens de bakabana) het tentbootje over de Surinamerivier naar Nieuw Amsterdam. Nieuw Amsterdam is een fort dat nooit als zodanig gewerkt heeft. Hier zaten wel de Duitsers gevangen, uit het in half gebroken gezonken schip (zelf tot zinken gebracht, omdat ze niet wilden dat het in handen viel van de Surinamers). We moesten over een rood krakkemikkerig bruggetje heen en verder fietsen over de dijk wat eigenlijk een gewoon graspad was. Je keek mooi uit over de Commewijnerivier waar de witte en zwarte reigers die druk bezig waren met voedsel zoeken. We fietsten door enkele petitpeutierige dorpjes, met kleine houten huisjes die af en toe flink scheef waren gaan hangen door ouderdom en slecht onderhoud.
Bijna aan het einde van de tocht brachten we een bezoek aan de Marienburg, een oude suikerfabriek. Een bezoek is de moeite waard, maar stel je in op oude vervallen bedrijfspanden, waar je in Nederland absoluut niet meer naar binnen zou mogen gaan. IJzeren balken hangen los aan het plafond, grote open putten en ingeslagen ramen, die op half 11 hangen. Bomen groeien door grote de persen heen en de wortels hebben zelfs een groot deel van het torenhoge pand in beslag genomen. Maar met wat fantasie zie je hier mensen ploeteren met geplukt suikerriet, aan de grote ijzeren persen draaien om van het riet uiteindelijk suiker of rum te verkrijgen. De gids heeft hier zelf gewerkt vanaf zijn 11de jaar, de fabriek is uiteindelijk gesloten in 1982 en is er niets meer gedaan met de gebouwen. Er komt weleens een delegatie met mooie beloften om dit alles in ere te herstellen, want hier ligt natuurlijk een mooie geschiedenis, maar in Suriname werkt de zogenaamde monumentenzorg niet zo goed.
Wanneer je een rondleiding wilt, probeer dan iemand te charteren die weet waar hij het over heeft, onze gids heeft hier zelf gewerkt, had een fotoboek onder zijn arm en kon vol enthousiasme vertellen over het verleden.
Verder op de fiets, het laatste stukje, ondanks de miezerige regen was het broeierig warm. Toen we door een dorp kwamen en over een rood zandpad fietsten met grote plassen water begon het even flink te gieten. Geschuild naast de plaatselijke supermarkt waar enkele mannen zaten en stonden met rum en bier in hun bereik. Wat te doen? Geen idee, maar volgens eentje werd hij in zijn volgend leven Koning, dat moest volgens hem wel, zo goed deed hij het nu. Ik denk echter dat Parbo sprak. Maar goed, het was wel even gezellig om te kletsen met de dorpelingen. Weer een tentbootje naar plantage Frederiksdorp. De oude dokterswoning en de directeurswoning zijn bewoond door de eigenaar en diens vader. Wij slapen in de prachtig opgeknapte politiepost. De plantage bestond vanaf 1760. Toen er meer mensen kwamen wonen in het gebied Commewijne, gebeurde er ook meer ongeregeldheden. De politiepost is toen gekomen op Frederiksdorp. Vanaf hier kun je tochten maken, zoals een kaaimannentocht, dit is niet echt nodig, want ze zitten naast je woning in het water.
Over de plantage zie je kolibries vliegen, je hoort apen, en overal plonzen moddervissen in de kreek. Er schijnen 70 soorten vogels te zitten, je hoort in ieder geval ook flinke diversiteit aan geluiden. Een echt paradijsje. Een tijd terug is hier overigens een anaconda gevangen van 8 meter, best een flinke om tegen te komen.
Na een lekker maal duiken we onze post in, en slapen heerlijk met alle vreemde geluiden om ons heen.