Glinsterende oogjes en houten hutjes

Na het ontbijt weer de korjaal in om een stuk te varen naar het dorp Tjaikonde (Goedenavond) het geboortedorp van meneer Mandje. Het is indrukwekkend om te zien hoe men hier leeft midden in het oerwoud, zonder stroom en zonder water. Ja, net voor de verkiezingen kreeg het dorp tijdelijk stroom wat na de verkiezingen weer stopgezet werd. De hutjes zijn mooi bewerkt met houtsnijwerk, de hutten die hoog staan zijn de mannenhutten, de vrouwenhutten staan laag. De vrouwenhutten staan vol met glimmende potten en pannen, hoe harder deze glimmen, hoe groter de kans is op een man. De man mag meerdere vrouwen hebben, andersom geld dit niet. Iedere ochtend brengt de vrouw een emmer water en voedsel naar de man, dus hoe meer emmers er staan, hoe meer vrouwen deze man heeft.
Er zijn in het dorp enkele lijkplaatsen, hier wordt de dode opgebaard, en de hele familie brengt hier enkele dagen door, de hangmatten worden meegebracht en het wordt een groot feest tot aan de begrafenis.

Na het avondeten een spectaculaire korjaaltocht door het donker op zoek naar kaaimannen. De glimmende oogjes gaven aan waar de kaaiman zich verstopt had. Bij langsvaren bleven ze vaak rustig zitten zodat we ze goed konden bekijken. Bij het uit doen van de buitenboord motor hoorde we pas echt goed de nachtelijke oerwoudgeluiden.