Frans-Guyana en Ronnie Brunswijk

Vanmorgen werden we al heel vroeg wakker gekukeld door de lokale haan. Na een verkoelende douche kregen van onze eigen gids een perfect ontbijt. We kregen een dorpswandeling waar natuurlijk een bezoek aan de plaatselijke school bij hoort. Open klaslokalen, kindjes in uniformen die met grote en een beetje angstige oogjes naar ons kijken. We kopen een zelfgemaakte kaart en de opbrengt, zo belooft men, gaat naar schoolspullen zoals pennen en schriftjes. Aan het strand huppelen tientallen zwarte gieren. Ze zijn erg brutaal en weten van geen wijken wanneer wij aan komen lopen. We zien al snel wat de reden daarvan is, ze delen een joekel van een vis. We gaan de boot weer in, na een mooie tocht over de Marowijne meren we aan in Frans-Guyana, in het plaatsje saint-Laurent-du-Maroni. We lopen rond door de meest beruchte gevangenis van Frankrijk. Zowel het boek als de film Papillon maakte vroeger een grote indruk op mij. Het gaat over de gevangenschap van Henri Charrière (oftewel Papillon). De film is grotendeels op lokatie gemaakt en daarvoor is de gevangenis opgeknapt. Je krijgt bij het bekijken van de barakken een goede indruk van hoe zwaar het leven binnen deze muren moet zijn geweest. Vergeet daarbij niet de temperaturen van 35+ en het appel dat soms uren duurde. De executies door de guillotine moest iedere gevangene verplicht bijwonen en wie zwart krijt aan zijn kleding had (een teken dat je tegen de muur had geleund) maakte dat je straf met drie maanden werd verlengt.
Verder is de stad een wat uitgestorven, ietwat armoedig aandoende stad, hoewel de Franse bakker heerlijkheidjes had!!
Na de overtocht terug naar Suriname ( gelukkig geen grenscontrole want we mochten maar 1 keer het land in en uit met onze toeristenkaart) kwamen we weer aan in het drukdoende Albina. We kregen nog even een lunch en hadden een korte ontmoeting met Ronnie Brunswijk. Een grote forse man met een fel geel gekleurd partij shirt aan waardoor zijn donkere huidskleur nog donkerder leek. Indrukwekkend, dat dan weer wel. Helaas ging hij niet met me mee naar Nederland, want daar staat een prijs op zijn hoofd en staat hij op de lijst van Interpol. Hij wilde graag met ons op de foto, maar daar heb ik even voor gepast. Vreemd, een vermoedelijk (hij ontkent alles) grote crimineel die, in ieder geval aan deze kant van het land, op, handen gedragen wordt en gezien wordt als de Robin Hood van Suriname. Hij "wandelde" (dat is langzaam rondrijden) nog even rond in zijn grote zilverkleurige auto en wij maakten ook weer dat wij in Paramaribo terecht kwamen.