Naar de tropen

Een vlucht met SLM is wel een belevenis. Het lijkt net een klein dorp 8 uur lang op grote hoogte. Het lijkt alsof iedereen elkaar kent, elkaar ooit ontmoet heeft of met de tante van de oom kennis heeft gemaakt. Ik moet zeggen dat de vlucht snel leek te gaan. Na landing mochten we echter van de Surinaamse GGD niet uit het vliegtuig. Later bleek dat iemand bij het online inchecken, per ongeluk aan had gevinkt dat hij uit een land met Ebola kwam. Paniek dus. Of het inspuiten van iedereen met een of ander goedje daarmee had te maken weet ik niet.
De weg naar de douane duurde lang, gewoon omdat de koffers er traag op gang kwam, het duurde 2 uur! En dat terwijl er maar 1 vliegtuig was geland, wij.
Eartha en Sjaak stonden op ons te wachten, de ontmoeting was leuk. Zij wonen hier inmiddels alweer anderhalf jaar. Omdat het nog licht was zijn we vanaf het vliegveld meteen naar de Zanderij gereden. Op Vierkinderen staat hun zelfgebouwde huis op een groot stuk grond dat van hen is. Hun achtertuin is gewoon jungle met zelfs een kaaiman in de kreek. Het tropisch regenklimaat doet zijn naam eer aan. We blijven klammig, regen of geen regen.
Even bewonderd en verder met onze rondrit door dit stukje Suriname en langzaam richting Paramaribo waar we drie weken een standplaats hebben. De eerste nacht verblijven we in een armetierig appartementje. Je moet geen hoge eisen stellen, het blijft een derde wereldland, maar niets functioneerde, het was vies en tot overmaat van ramp lekte het dak ook nog. Een warme nacht, veel vreemde geluiden maar al met al toch een goed aantal uur geslapen