De roze stad, paleis der winden en Amberpaleis

Om half negen s' morgens waren we alweer op pad, de koperen ploert kwam al tevoorschijn en meteen was het bloedje heet. Met onze bus op naar het paleis der winden. Dit paleis is eigenlijk alleen een hele dikke gevel, en lijkt wel filligran (ik weet ff niet meer hoe je het spelt). Al deze kleine raampjes met de kleine gaatjes waren om de haremvrouwen naar buiten te laten kijken zonder dat ze herkent werden.
Toen ik aan het foto's maken was hoorde ik tussen de toeters van het verkeer een fluit. Een soort van jammerende fluit en ja hoor, slangenbezweerders. Ook word je meteen aangeklampt voor een aalmoes, of om iets te kopen, of je gewoon aan te raken (trouwens, een aantal belaars beginnen te knijpen wanneer je niets geeft). Wanneer je rondloopt of rijdt dan wordt er uitbundig naar je gezwaaid. Maar ja, wij als groep zijn waarschijnlijk erg imposant, we zijn allereerst allemaal een stuk groter dan de gemiddelde Indier, en daarbij zijn er een aantal goed blond. Kortom, wij zijn net zo'n bezienswaardigheid als zij voor ons zijn.
Het Amberpaleis was vooral de weg ernaar toe imponerend. Over de bergtoppen loopt een lange (kleine) chinese muur, en je loopt een heel stuk door kleine steegjes. In deze smalle steegjes willen een hele hoop olifanten omhoog, maar helaas ook omlaag, dus je loopt tussen deze giganten. Hmmm, ik heb het niet op olifanten vooral wanneer ik weet dat enkele jaren geleden hier toeristen zijn doodgedrukt, en hier staan de olifantenbazen niet bekend als goedverzorgende-dierliefhebbende mensen. Dus zo heel af en toe heeft een olifanten er de pokken in. Gelukkig niet toen ik ertussen liep. Het paleis is leuk om te zien, vooral als je denkt aan de hoeveelheid vrouwen, olifanten, paarden deze sultan moest bezighouden. Ook had de goede man gezorgd voor waterreservoir (vooral voor zijn tuinen, niet voor personeel) en voor een aircosysteem.Holle muren met een aantal reten erin gebouwd, waardoor de wind koelte blaast. Knap!
We besloten met zijn vieren na dit paleis niet mee te gaan met de groep naar nog een paleis, maar " even" zelf te gaan rondstruinen.Dat even werd dus gewoon geweldig de weg kwijt, bloedheet dus toch maar....ja hoor, met de Tuk-tuk terug. Deze keer heb ik maar meteen mijn ogen dicht gehouden. Maar we zijn veilig en wel bij het hotel afgezet, voor 20 roepies per persoon van de ene kant van de stad naar de andere kant en dan praten we dus over 1 euro.
Wat ons gisteren trouwens opviel is dat er heel veel mensen op straat slapen. Hier is echt inmense armoede. En dat geeft weer een dubbel gevoel. Er zijn zoveel trieste gevallen die naar je toe komen, maar wanneer je blijft geven houd je dit ook in stand. Kinderen die met een hoop geld thuis komen, mogen de volgende dag echt niet naar school want bedelen brengt veel meer op. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik ter plekke bekijk wat ik doe,maar het beste is om toch een donatie te doen bij tempels. Dan krijg je een recu en kun je een beetje zekerder zijn dat je geld goed terecht komt....zij zorgen voor weeshuizen of wat dan ook......