Mekong delta

Voor ons ontbijt begeef ik me naar KOTO, Know one Teach one. Dit is een restaurant dat kansloze jongeren opleidt voor de horeca. Een zeer goed initiatief en erg leuk om te zien. Daarna sta ik ineens voor het War remnands museum. Ik loop rond en zie de meest vreselijke foto's van de Vietnam oorlog. Het begint rustig met wat tanks, zoals we ook in Overloon kunnen zien, binnen bekijk ik wat wapens maar dan komen de foto's. Slachtoffers, verminkingen en boven alles familie portretten van slachtoffers van Agent Orange, Dit komt jaren later nog steeds voor. Onvoorstelbaar.
Ik ga even op een bankje bijkomen en laten bezinken wat ik nu voel. Ik zie namelijk Jongeren uit Vietnam die zich stoer laten fotograferen bij een US air force vliegtuig, vrolijk lachend in de camera. Er komt een man naar me toe en steekt me een van zijn stompjes uit om me de hand te schudden. Tuurlijk doe ik dit. hij verteld dat hij beide armen is verloren tijdens de oorlog, hij was twee. Ook heeft hij nog maar een oog. Het verhaaltje vertelt hij een beetje ingestudeerd aan mij, tenminste zo komt het over, maar ik besef dat hij dit verhaal duizend keer per dag vertelt aan toeschouwers om daarna zijn boekjes aan de man te brengen. Voelt dit allemaal als een wijze les, of zit me de entourage me dwars? Ik weet het nog niet, misschien schrijf ik dit wel te vroeg en moet ik alles laten bezinken.
De nagebouwde gevangenis en martelwerktuigen zijn schrikbarend.
Ik heb altijd gezegd dat ik ooit een keer Auswitsch wil bekijken, maar nu weet ik dit niet meer zeker. Een ding is zeker, wanneer je drie foto's hebt bekeken weet je eigenlijk wel hoeveel leed achter de beelden zit. En nog steeds kampt Vietnam met dit verleden.
Hoe groot de overstap ook is, we maken een boottocht over de Mekong in een grote boot, maar later in een sampan (kleine boot met een staande roeier) door de kleine wateren begroeid met bananenbomen en waterkokosnoot. We bezoeken het kokosnoteneiland waar een kokosnotensnoepjesfabriek (wat een woord) staat. Lunch in een klein dorpje op een eiland met een mooi neergezette vers klaargemaakt elephant ear fish. Lelijk als de nacht maar een echt Vietnamees gerecht.
Moe maar voldaan belanden we tegen de avond weer in het hotel, en gaan per riksja nog naar renuficationpalace, daar waar de tank staat die bij de bevrijding door de poorten reedt.
Afscheidsdiner, want een deel van de groep stopt met de toer en gaat iets anders doen, met zijn achten vervolgen we overmorgen de toer naar Cambodja.