Battambang, de geniale bamboetrein

Over een weg vol hobbels, gaten of helemaal geen weg ben ik na 8 uurtjes zitten in Battambang. Onderweg stoppen we gelukkig om naar een zijdefabriek te kijken. Hier houden ze zijderupsen, die zich kokonnen. De kokonnetjes worden gekookt waarna er zijde wordt gesponnen. De zijderups mag ik ook nog even proeven. Het zou naar pindakaas smaken, ik vind het meer een kruising tussen een pinda en een bruine boon. Het is zacht en niet echt vies. Overigens vol met proteinen!~Het kijken naar het spinnen en weven van de stoffen vind ik geweldig, wat een machines. Het gebeurt hier op de ouderwetse manier, geen wonder dat zijde zo duur is.
Een lunch bij het PTD, een opvanghuis voor gezinnen en meisjes die mishandelt zijn en kansloos. Het dorp Battambang is geweldig, veel wegen zijn gewoon zandpaadjes en men woont hier in zelfgemaakte hutten van bamboe, bananenblad en/of golfplaten. Later, na inchecken maken we nog een toer naar de bamboetrein en door het dorp. We stoppen bij een hutje waar men stikey rice maakt in bamboe. Lekker? Mmm, lijkt een beetje op ongezoete rijstepap. Maar de tocht is geweldig en zeker het ristje met de bamboetrein. Hard gaat dat, en we stoppen even om naar de zonsondergang te kijken boven de rijstvelden. Heerlijk.