De motorrit

In de vroege ochtend krijg ik een motorrijder aangewezen en mag ik achterop springen. We tuffen door Hue om naar de Parfumrivier te gaan. Daar pakken we een drakenboot, een kleurrijke boot met een grote draak voorop. Een heerlijke vaartocht naar de Thieu Mu Pagode, een boeddhiste tempel alwaar de wereldberoemde Autin Martin staat van de monnik die hier heeft gewoond. In 1963 stapte hij in deze auto en reed een eind weg. Hij stapte uit, liep enkele meters, knielde in de lotushouding en stak zichzelf in brand. Misschien heb je de beroemde foto wel gezien. Waarom hij dit deed? Uit protest tegen de regering die het boedhisme wilde uitroeien en om vrijheid van geloof te betogen. Deze monnik werd beroemd, vraag me niet waarom je van al die andere monniken die hetzelfde hebben gedaan niets mee hoort.
Weer op de motors en een mooie tocht kriskras door de landerijen, de kleine dorpjes en straatjes. Wat machtig is dit zeg. Rijstvelden, ossen en waterbuffels, straatleven.
Ik koop een grote zak van 5 kilo rijst en we stoppen bij een weeshuis om deze te doneren. Ik mag binnenkijken. Er staan ijzeren bedjes op een rij met hekwerken waarin enkele babies liggen. Een babietjes is een maand oud en bij haar geboorte op de stoep van het weeshuis gelegd. Monniken zorgen voor de kinderen, ze worden gevoed, krijgen les en schijnen goed terecht te komen. Bijna niemand wordt er geadopteerd. Hoewel ik onder de indruk ben en dit in en in triest vind zijn de kinderen blij en huppelsn en springen ons acherna. Ook moet ik zeggen dat ze er erg goed uit zien. Das dan weer mooi meengenomen.
Na weer een mooie rit stappen we binnen in het huis van de eenarmige rijsthoedmaakster. Zij maakt al jarenlang de beroemde rijsthoeden met de gedichten er in verwerkt. Wanneer je een rijsthoed van haar tegen het ligt houdt, komt er een afbeelding te voorschijn. We kijgen een lunch bij de nonnen, schoenen uit en de maaltijd is weer goed. Ik stap nog even de tempel in waarbij je al het slechte achter je moet laten en er rein weer uit moet komen. Wierook branden helpt zegt men, dus dit doe ik en plaats een wierook staafje bij het altaar. De wierookmaakster heb ik overigens ook mogen bewonderen, dat is nog niet zo makkelijk.
Het landschap rijdens onze tocht naar Hamburgerhill is erg mooi, grote palmbomen, en bananenbladeren sieren het landschap en ons weggetje waarover we rijden lijkt op een oud nederlands fietspad door de duinen. Een rij betonplaten tegen elkaar aangelegd emt hier en daar een groot gat. Ook moeten we met regelemaat over een stuk onverhard landweg met stenen en kuilen. Kris kras, maar dan echt riskras, de bochten volgen elkaar rakelings op, rijden we door een 1 meter brede straat tussen huizen door. Mijn motorbiker toetert bij ieder bocht om tegenliggers, overstekers en dieren te waarschuwen. Het heeft gewwerkt, ik zit nu weer heelhuids in het hotel de dag te overpeinzen.
Ik denk dat ik dit jaar de kerstkaarten oversla en nog wat doneer bij het weeshuis, want, zoals de monniken stellen; wie goed doet, goed ontmoet, circlel of happiness.