Queen for one day

....en daar sta je dan in een rustigevende, serene binnentuin om te gaan eten, alleen het geluid van de brulkikkers in hun vijvertjes en het getjik van de tjik-tjak's, en de gids wijst je aan om koning en koningin te worden voor de avond. Ik word in een mooi, rijk versiert gewaad gehesen waarvan de mouwen tot mijn knieen reiken. Waarom deden ze dat?
De kroon die ik op mijn hoofd krijg lijkt meer op een indianentooi, maar dan zonder veren en overal zitten robijnen en safieren. Ik moet samen met mijn koning ons orkest volgen en achter ons lopen onze onderdanen. We mogen op een verhoging plaatsnemen op een grote troon. Deze is van hout met versiert met draken en andere dieren die een betekenis hebben. Daar zitten we dan, onze onderdanen juichen ons nog steeds enthousiast toe en maken overdreven grootste buigingen. Vreemd, het is erg gelikt en met een grote dosis humor, terwijl ik heb geleerd dat je in Azie het koningshuis respectvol moet bejegenen. Maar goed, het eten wordt opgedient en ineens bestaan we niet meer voor onze onderdanen, die enkele meters van ons vandaan zitten en een stuk dichter bij de grond. Even krijg ik een plaatsvervangende leegheid voor de vroegere koningin. Ik beeld me in dat ik haar ben, zittend naast haar koning die ze getrouwd is vanuit alwillendheid en respect en waarvan ze weet dat hij op datzelfde moment zijn concubine (wel driehonderd stuks) uit aan het zoeken is voor die nacht. Eenzaam bestaan vind ik, maar goed, ik mag mijn gewaad na het overdadige maal uit doen en me weer normaal onder het volk begeven.