Punjen Hide-away

Wakker worden met jungle geluiden op de achtergrond, mooier kan toch niet? Na een heerlijke bak Nescafe uit ons eigen keukentje, uit de warmwaterbad klimmen we de garden view dining room in. Dwaila, de eigenaresse komt oorspronkelijk uit Iowa, maar is op 20 jarige leeftijd in Thailand komen wonen. Zij heeft iei de treetop safari house gebouwd in het zuiden. Zij had een tractor, maar deze kwam regelmatig vastte zitten waarbij een lokale boer met zijn olifant kwam helpen. Na enkele malen die olifant uitgeleend de hebben, kreeg de boer medelijden en schonk Dwaila een jonge olifanten. Aangezien Dwaila niet wist hoe zij een jonge olifant groot moest brengen, wilde zij deze aan iemand geven. Echter, niemand wilde de olifant, want hij leek niet bijzonder. Tot de olifant op een dag wit scheen te zijn. Hier in Thailand zoekt de koning om de zoveel tijd een witte olifant uit om bij hem te houden in het paleis. De olifant van Dwaila werd het dat jaar. Dwaila beroemd, en de olifant uiteraard ook.
Na het ontbijt, dat wederom bestond uit eieren met toast, gingen we naar het dorp om te kijken hoe men hier leeft. Het dorp bestaat uit een Karenstam, die 150 jaar geleden uit de bergen zijn weggetrokken ivm een epidemie. Zij waren de eerste mensen die zich in het Wang Chin gebied vestigden. Het schooltje bezichtigen is voor ons uiteraard heel leuk, maar voor de kinderen nog veel enerverender.
De mensen die we ontmoeten zijn erg aardig en vriendelijk, zij wijzen ons hoe je op tabak moet kauwen, hoe je schorpioenen vastpakt en hoe je een lap stof met patroontjes weeft op een authentiek weefgetouw. Aan het einde van de rit bezoeken we nog een vlinderkwekerij. Na de lunch gaan we weer in de songteaw naar de watervallen in het prachtige Wiang Ko Sai national park. De waterval bestaat uit zeven lagen en wanneer wij niet zo'n koukleumen wagen, kon je er heerlijk in zwemmen. Maar het water is nu nog erg koud...... Het is tenslotte hartje winter hier.
Het was weer een heerlijke dag.