Flitsende fietstocht

Vroeg in de ochtend lopen we naar het strand, het zou drie kilometer zijn, maar ik heb het gevoel dat we veel langer gelopen hebben. De zon brand om half 9 al flink, maar de wandeltocht is mooi. Een tussenstop voor een lekkere fruitsap en weer in de benen. Mensen zijn zo vriendelijk hier. Ik koop een rieten hoed omdat de zon toch wel erg aan het branden is en we raken aan de praat met verkoopsters aan het strand, het praatje is zo gezellig en lachwekkend dat ik zelfs iets koop, dat doet ze dan weergoed, die verkoopster. Kleine rijsthoedjes en een origineel Vietnamees filter met Vietnamese koffie om een kopje koffie te zetten. Je weet nooit hoe dat nog van pas kan komen. Het strand is prachtig en na even te hebben genoten loop ik weer terug om te lunchen bij het hotel.
In de middag staan er fietsen klaar voor ons hotel. Geen fietsen zoals wij gewend zijn in Nederland, met versnellingen, gel-zadel en ultra-light banden, maar een stuk ijzer, twee wielen, zonder, als je geluk hebt, slag in het wiel. Ik stap erop en we volgen onze gids over een drukke weg. Kriskras tussen alle andere weggebruikers en oversteken gaat net als wanneer je loopt: je nadert een kruising, remt niet af maar gaat een stukje harder, je houdt dit tempo aan en al het verkeer verweeft zich soepel dor elkaar totdat je aan de overkant bent, no problem, maar voor mij iedere keer weer even billenknijpen. Gelukkig fiets ik al snel door het platteland tussen rijstvelden, kleine dorpjes met zeer smalle weggetjes. De weggetjes kronkelen kris kras tussen de piepkleine huisjes door, het lijkt alsof ik bijna door hun woonkamer fiets. Wanneer ik mijn hand uitsteek kan ik zo een lading wasgoed van de lijnen grissen. Nu het drukke verkeer weg is let ik op overstekende, druk kakende kippen, een rij eenden die rustig van de ene waterkant, over het weggetje naar de andere waterkant waggelen en lokale bevolking die aan de kant van de weg bezig zijn met bamboe snijden. Ik fiets tussen bananenvelden en suikerrietplantages. Een vrolijke vrouw zwaait naar ons, haar pikzwarte tanden breed bloot lachend en kinderen joelen wanneer ik voorbij flits op mijn fiets...of ik alsjeblieft terug wil zwaaien. Wat een heerlijkheid. Dit is Vietnam, op zijn best. Na twee uur door de hitte fietsen, blij dat ik een rieten hoed heb gekocht, geen gezicht, maar de zon blijft een beetje uit mijn gezicht, komen we bij de boot. Met fiets en al spring ik erop. We maken een klein tochtje, terwijl de zon langzaam aan het verdwijnen is wat een mooie gloed geeft over het water. De vissers gooien nog de laatste keer hun netten uit met een sierlijke, maar vastberaden zwaai en wij komen bij ons eiland aan. Uit de boot komen koelboxen, stoelen en tafels en de barbecue. We genieten met de hele groep an een godenmaal, verse King Prawns die je dipt in zout en peper met lemon, kip, rundvlees heerlijk gemarineerd in pittige saus met een vleugje lemongrass.
Na deze maaltijd moet maar geheel voldaan de laatste tocht over het water en land op naar hotel om ver te chillen, het is mooi geweest voor vandaag, de benen gaan omhoog.