Lombardijen

Lombardije (Italiaans: Lombardia, Lombardisch: Lumbardia), van de stam der Longobarden, is een regio in Noord-Italië. De regio strekt zich uit van de Centrale Alpen in het noorden tot de rivier de Po in het zuiden. In het westen wordt Lombardije begrensd door het Lago Maggiore en de rivier Ticino, in het oosten door het Gardameer en de rivier de Mincio. Lombardije wordt (met de klok mee) omringd door Zwitserland, en de regio's Trentino-Zuid Tirol, Veneto, Emilia-Romagna en Piemonte.
De oppervlakte van de regio bedraagt 7,91% van het nationale territorium; circa een twaalfde deel. Qua grootte staat de regio op de vierde plaats, na Sicilië, Piemonte en Sardinië. Van de 1000 Italianen wonen er 157 in Lombardije, 16% van de totale nationale bevolking. Van alle regio's heeft Lombardije het hoogste inwoneraantal.
In de Middeleeuwen is vaak om dit gebied gestreden. In 19e eeuw ging het deel uitmaken van het Koninkrijk Sardinië. De regio is in economisch opzicht zeer belangrijk voor Italië.

Lombardije kan in drie landschappelijke stukken gedeeld worden:
Povlakte
De grootste laagvlakte van het Italiaanse schiereiland. Dit is het dichtstbevolkte en meest geïndustrialiseerde deel van de regio, hier liggen de grootste steden Milaan, Brescia en Bergamo.
Meren
Praktisch alle grote Noord-Italiaanse meren liggen in Lombardije (met uitzondering van het Ortameer. De meren zijn de belangrijkste toerische trekpleister van de regio. Vooral het Gardameer en Lago Maggiore trekken jaarlijks vele duizenden toeristen.
Alpen
In de regio liggen enkele van de hoogste bergtoppen van de Alpen waaronder de Piz Bernina (4049 meter). De twee belangrijkste Lombardische Alpendalen zijn het Valtellina en het Val Camonica. Een groot deel van het gebergte is tot beschermd gebied verklaard.