Rode ibissen en meer

Vanmorgen een boottochten door het waterlandschap, nog steeds geeft het een onwerkelijk, alsof je in een film van Mad Max bent beland gevoel. De afgestorven boomstammen staan kaal rechtop, ze zijn hol, hebben gaten in de stam en half afgebroken. Hiermee daar staat er een zilverreiger of een andere vogel op. De vissen springen hier hoog uit het water, vissen moet hier niet moeilijk,zijn, ze springen bijna je boot in. Weer zien we rode ibissen, je zou geluk moeten hebben om ze hiermee spotten, maar ze vliegen echt af en aan. Het is echt een bijzondere rode kleur en valt goed op bij de groene struiken en in het groene gras op de oevers. We eindigen op het strand aan de Atlantische kust, het strand is geel, waarna het overloopt in een kleiige modder mooi gevormd als afgeslepen stenen. Je zakt er in wanneer je er op staat, een modderbad is ook een optie, maar dat sla ik even over. De muskieten vliegen hier wel meteen op je af en gaan zitten op het per ongeluk niet ingespoten stukje huid en steken fel. Overigens zijn ze hier milder over het Zika virus dan in Brazilië, wel moet men de broedplaatsen opruimen. Het gaat voornamelijk over de plekken in de stad, in het binnenland schijnt het niet zo'n probleem te zijn. Daar zijn geen open riolen.
Na de lunch gaan we weer over het meer en het met de hand uitgegraven kanaal in op weg naar de taxi. Nog even kunnen we zien hoe de boot over de dijk glijdt over stalen rollers en hoe de gids de boot door de modder duwt, diep weggezakt in die blubber.
Wat een zwaar werk in de hete zon.